Natuurlijk had iemand me moeten tegenhouden. Ik was naïef, onbezonnen, maar wat wil je. Ik was zeventien.
Door: Gerjanne van Lagen
‘Ik wil wel een gymles geven,’ zei ik tegen mijn begeleider. Zij zat achter haar bureau, omringd door schriften en potloden en allemaal ‘jufelementen’. Juf zijn was tot nu toe precies wat ik me ervan voorgesteld had.
‘Een gymles?’ De juf van groep drie keek me bewonderend aan, met opgetrokken wenkbrauwen en haar mondhoeken waarderend naar beneden gekruld. ‘Tjonge,’ zei ze. ‘Jij durft. Je zou ook een prentenboek kunnen voorlezen, als eerste les. Een gymles is nogal …’ Ze maakte haar zin niet af, wapperde slechts veelzeggend met haar hand. Het gewapper zei mij overigens niets, dus over de veelzeggendheid valt te discussiëren.
‘Ja, een gymles lijkt me wel leuk,’ zei ik. Ik bedoel: hoe moeilijk kon het zijn? Gym, dat vinden kinderen toch het leukste vak? Bovendien had ik al een gymles geobserveerd en ik vond het enig. Hoe ze precíes deden wat de juf voordeed. Nee, maar echt. Enig.
Drie dagen later stond ik in de gymzaal en deden de kinderen precies níet wat ik voordeed. Mijn stem reikte niet ver genoeg. Mijn stem zei ook de verkeerde dingen. De kinderen dwarrelden gewoon de verkeerde kant op; het was werkelijk een ontzettend vreemde gewaarwording.
Eén jongetje haalde zomaar een bal uit het magazijn, we hebben het nota bene over een kind uit groep drie, maar we hebben het vooral over een meisje van zeventien dat dacht een gymles met doordraaisysteem wel te kunnen reguleren. Kon ze niet. Ik keek ondertussen met argusogen naar het notitieblok waar mijn begeleider doorgaans haar aantekeningen maakte voor feedback, dat verlaten op een gymbank lag.
Ik voelde het faalrood op mijn wangen toen ik zag dat het helemaal was volgeschreven. Dat specifieke moment landde ik met beide voeten in onderwijsland. Ik leerde tijdens die ene gymles wezenlijke onderwijslessen.
Lesgeven zonder voorbereiden gaat niet. Lesgeven is een vak. Lesgeven is een ambacht. Lesgeven moet je leren. Lesgeven kún je ook leren, met de juiste begeleiding (!), daar ben ik het levende voorbeeld van. Want het meisje van toen is dwars door al haar falen heen opgebloeid tot een docente. En ze vindt het: enig.
Deze blog is verschenen in het magazine Samenspel. Lees hier meer over het magazine.